Ik ben heel ‘normaal’ begonnen

Vanaf mijn 9e ging ik op paardrijles en kwam in de jeugdselectie. Veel ‘normale’ dressuurwedstrijden gereden. Witte rijbroek, plastron, witte handschoenen, bolhoed, glimmende hoge zwartleren laarzen. Nerveuze paarden die praktisch nooit buiten kwamen. Een enkele keer per jaar een buitenrit, met op hol slaande paarden. Heel ‘normaal’ allemaal. Vooral les gehad van een instructeur die het met het mentale en emotionele paardenwelzijn niet zo nauw nam. Maar ook van fenomenale instructeurs als Gerard Aafjes en Hobbe Baerdt van Sminia en (in de schitterende Hollandsche Manege aan de Vondelstraat in Amsterdam) van de gezaghebbende F.J. Bushoff, in wiens instructeursles ik zelfs (informeel) mocht meerijden. Rond mijn 16e jaar met lessen en wedstrijden gestopt. Tot mijn 24e enkel nog tijdens zomervakanties in Zweden veel buitenritten gemaakt. Daarna een ‘gewone’ loopbaan opgebouwd. Ik heb gewerkt als advocaat en als hoogleraar strafrecht. Lang heb ik toen niets met paarden gedaan. Maar de passie bleef.

‘Natural’ was de volgende stap

In 1998 kocht ik mijn eerste paard (Asaya, Arabische schimmelmerrie, 1995). Enkele maanden nadien moest ik voor mijn gewone werk naar een cliënt in Engeland. Daar zag ik een videofilm met op de cover een cowboy op een galopperend paard … maar wel zónder zadel en zónder hoofdstel. Een zekere Pat Parelli verrichtte de meest ingewikkelde manoeuvres met zijn paard. Rustig en gecontroleerd. Ik herinnerde me op slag mijn jeugd met paarden: veel zenuwen, zowel bij paard als ruiter…. Het kon dus kennelijk ook anders. En dat werd ‘natural horsemanship’ genoemd. Parelli USA verwees mij naar de toenmalige Parelli-instructeur Birger Gieseke in Duitsland. Eind 1998 bezocht ik als toeschouwer zijn beginners-clinic. Nerveuze paarden en gespannen ruiters werden binnen twee dagen rustige combinaties. Ik was onder de indruk.

Ik kocht het boek ‘Natural Horsemanship’ van Parelli, dacht dat ik het begreep en stapte april 2000 op Asaya, bareback. En werd gelanceerd. Een armbreuk was het gevolg, juist enkele dagen voordat ik naar Gieseke zou vertrekken voor mijn eerste Parellilessen. Een jaar niets met Asaya kunnen doen … en ik heb nog steeds 3 schroeven in mijn arm. Nuttig aandenken. Ik weet: eigen schuld. Ik wilde te veel. Paarden hebben mij veel geleerd over focus, gebruik van energie en vooral ook zelfbeheersing. Erg handig, ook voor het leven van alledag.

Gecertificeerd Parelli-instructeur

Natural Horsemanship bleef boeien. Ik studeerde verder en in 2010 werd ik officieel Parelli-instructeur. Dat ben ik geweest tot 2014. In de tussentijd volgde ik onder meer clinics van Klaus-Ferdinand Hempfling, Bent Branderup en Chris Irwin. Ik kwam daardoor tot de conclusie dat ik liever allerlei inzichten, trainings- en lesmethoden op mijn eigen manier combineer dan dat ik als instructeur de filosofie van één persoon of organisatie uitdraag.

Op eigen benen met Trusting Horses

Sinds 1 januari 2014 sta ik daarom in Trusting Horses op eigen benen. Ik zie mijzelf als ambassadeur van en voor paarden. Voor hun leefwereld, instincten, gevoelens en gedrag vraag ik begrip van iedereen die wil leren en paarden wil gaan verstaan. Tegelijkertijd kan ik paarden trainen om mensen beter te gaan begrijpen.

Naast het coachen van mensen met hun paarden, ben ik sinds 1 februari 2014 life coach en leiderschapstrainer voor mensen en organisaties. Ik begeleid mijn klanten tot zelfinzicht te komen en kan hen ook helpen hun persoonlijke leiderschapsvaardigheden te ontwikkelen. Vanuit mijn veeleisende loopbaan in de juridische wereld begrijp ik wat mensen voelen wanneer zij thuis of op het werk worden geconfronteerd met uitdagende situaties. In deze coachingspraktijk gebruikt ik soms mijn paarden als ‘cotrainers’: zij spiegelen menselijk gedrag namelijk feilloos.

Voor meer informatie over mijn coachingspraktijk voor mensen en organisaties zie www.sjocronacoaching.expert, of neem contact met me op.

Jan Sjöcrona